Πέμπτη 25 Απριλίου 2013

ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΟ Δ΄ΟΜΑΔΑΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η Κατερίνα, ένα κορίτσι αρκετά γαλήνιο, αλλά ταυτόχρονα επαναστατικό ζει σε ένα απομακρυσμένο και ξεχασμένο από το χάρτη χωριό με την οικογένειά της. Από μικρή επιθυμούσε να είναι ελεύθερη και ανεξάρτητη, αλλά ο ηθικός χαρακτήρας του τόπου δεν της το επέτρεπε. Ένα καλοκαίρι, λοιπόν, καθώς καθόταν στην ακρογιαλιά και αντίκρυζε το ηλιοβασίλεμα να ρίχνει τις ακτίνες του στο μαγικό και καταγάλανο νερό, ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά της ένα αγόρι. Έκατσαν δίπλα της και άρχισαν να συζητούν. Μετά από τη γνωριμία αυτή, ξεκίνησε ένας μεγάλος έρωτας, αλλά το μέλλον είχε άλλα σχέδια για εκείνους. Αφού πέρασε αρκετός καιρός, ήρθε ένα απρόσμενο γεγονός κι όλα βγήκαν στο φως! Ο πατέρας εξαγριώθηκε μιας και φοβόταν τον εξευτελισμό και την ταπείνωση από τους συγχωριανούς! Πατέρας: Η μονάκριβη κόρη μου, πώς τόλμησε να με προδώσει; Την μεγάλωσα με τόση αξιοπρέπεια, της παρείχα τα πάντα και ποιο το ευχαριστώ; Μητέρα:…… (δεν μιλάει) Πατέρας: Δε μιλάς; Παίρνεις και το μέρος της; Αλλά βέβαια, εσύ φταις! Εγώ στα ‘λεγα να μην της δίνεις θάρρος, αλλά δεν μ΄ ακούει κανένας! Μητέρα: Άντρα μου, μη βιάζεσαι! Περίμενε να έρθει να μιλήσουμε και θα τα ξεκαθαρίσουμε όλα… (Ανοίγει η πόρτα και μπαίνει η κόρη) Πατέρας: Έλα εδώ αμέσως! Πώς τόλμησες; Αν πιστεύεις πως θα σε αφήσω να ζήσεις το «όνειρό» σου τόσο εύκολα, ύστερα από τα ρεζιλίκια σου, είσαι γελασμένη! (Τη χτυπάει στο πρόσωπο. Κλαίει) Κατερίνα: Μα πατέρα άφησέ με να σου εξηγήσω! Τι έκανα; Το μόνο που κάνω είναι να ακολουθώ τα όνειρά μου και να αγαπώ τον Μιχάλη! Πατέρας: Ώστε Μιχάλη τον λένε, ε; Θα γίνει αυτό που θα πω! Ή ξεχνάς τον Μιχάλη σου ή ξεχνάς τα όνειρά σου! Κατερίνα: Μα, πατέρα… Πατέρας: Σιωπή! Μητέρα: Άντρα μου, μην της συμπεριφέρεσαι έτσι. Κόρη σου είναι! Πατέρας: Κι εγώ πατέρας της, αλλά δεν την σταμάτησε αυτό! Κατερίνα: Εγώ τον αγαπώ και θα τον βλέπω με ή χωρίς τη θέλησή σου! Πατέρας: Δεν πρόκειται να ξαναδείς το φως του ήλιου! (Αφού την κλείδωσε στο υπόγειο, ύστερα από μέρες βρέθηκε η Κατερίνα αγκαλιά με τον Μιχάλη, ξαπλωμένοι στο μέρος, όπου όλα ξεκίνησαν. Ήξεραν πως είναι ο μόνος τρόπος να είναι πάντα ΜΑΖΙ. Άλλωστε, μόνο εκεί ψηλά θα ζούσαν τελικά το όνειρό τους…).

Δεν υπάρχουν σχόλια: