ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΩΝ ΤΡΙΑΚΟΝΤΑ ΤΥΡΑΝΝΩΝ. ΜΑΘΗΜΑ: ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ Α΄ΛΥΚΕΙΟΥ

Ομαδική εργασία των Η. Μ., Μ.Μ και Σ.Μ. 1.Σε ποιες αποτρόπαιες πράξεις προέβηκαν οι Τριάκοντα για να εδραιώσουν την εξουσία του. Κάντε αναφορά και σε συγκεκριμένα αποσπάσματα από τα Ελληνικά του Ξενοφώντα που διδαχτήκατε. Κατά την οκτάμηνη διάρκεια της εξουσίας των τριάντα τυράννων (Ιούλιος 404 Φεβρουάριος 403 π.Χ.) καταλύθηκαν οι νόμοι και οι θεσμοί της Αθηναϊκής δημοκρατίας. Οι τριάκοντα τύραννοι εκλέχθηκαν για να συντάξουν νόμους, σύμφωνα με τους οποίους θα διοικούσαν την Αθήνα, διατηρώντας το «πατροπαράδοτο δημοκρατικό πολίτευμα» της Αθήνας. Έκρυψαν τις πραγματικές προθέσεις τους να εγκαθιδρύσουν ολιγαρχικό πολίτευμα. Επινόησαν διάφορες προφάσεις για να δικαιολογήσουν την καθυστέρηση στην ψήφιση νέων νόμων. (www.laventer.blogspot.com). Οι Τριάκοντα συμπεριφέρθηκαν σας πραγματικοί τύραννοι-δικτάτορες και αυτό είναι φανερό από τις πράξεις τους ,οι οποίες δεν εξύψωναν καθόλου το δημοκρατικό χαρακτήρα του πολιτεύματος το όποιο υποτίθεται ότι υπηρετούσαν. Αρχικά εγκατέστησαν σε θέσεις εξουσίας πρόσωπα που ήταν αφοσιωμένα σε εκείνους ενώ παράλληλα διέλυσαν τα δικαστήρια των ένορκων πολιτών (Ηλιαία). Επίσης η Βουλή συγκροτήθηκε από εξόριστους φανατικούς ολιγαρχικούς που είχαν επιστρέψει και παραχωρήθηκαν σε αυτή οι αρμοδιότητες του ποινικού δικαστηρίου. Ακόμη οι Τριάκοντα κατάργησαν τη μυστική ψηφοφορία των πολιτών και δημιούργησαν έναν κατάλογο 1000 έμπιστων τους ανθρώπων από τον οποίο διόριζαν άρχοντες στις τοπικές διοικήσεις. Επιπροσθέτως, οι Τριάκοντα απέδωσαν στον Άρειο Πάγο τα δικαιώματα που είχε πριν από τις μεταρρυθμίσεις του Σόλωνα ,του Κλεισθένη και του Εφιάλτη. Τέλος κατάργησαν τη σύγκληση της Εκκλησίας του Δήμου –του δημοκρατικότερου έως τότε θεσμού της πολιτείας όπου ο κάθε πολίτης ήταν σε θέση και είχε το δικαίωμα να αποφασίσει για την πόλη του ,να λάβει μέρος ενεργά στην διαχείριση των θεμάτων που προέκυπταν και να επιλύσει τα προβλήματα που δημιουργούνταν. Επομένως, συμπεράνουμε πως οι ενέργειες των Τριάκοντα από την αρχή της διακυβέρνησης τους έδειξαν τις προθέσεις τους και αναίρεσαν τα λεγόμενα τους περί αποκατάστασης της δημοκρατίας με την κατάργηση μόνο ελαχίστων ακραίων νόμων. 2. Που κατά τη γνώμη σας, οφείλεται η σκληρότητα των πράξεων τους ; Από τον ορισμό της ίδιας της λέξης τύραννος μπορούμε ευκόλως να αντιληφθούμε το λόγο για τον οποίο συχνά προέβαιναν σε αποτρόπαιες και σκληρές ενέργειες. Ο τύραννος είναι ένα άτομο που κυβερνά ή γενικά ασκεί εξουσία με αυταρχισμό, σκληρότητα, αυθαιρεσία. Γενικά οι τύραννοι είναι πρόσωπα που παίρνουν την εξουσία με βία και με πραξικόπημα, χωρίς δηλαδή να εκλέγονται από το λαό. Οι πράξεις που επιλέγουν να κάνουν είναι άσχημες και αντιδημοκρατικές προκειμένου να εδραιώσουν τη δύναμη τους απέναντι στο λαό με τη μέθοδο του εκφοβισμού .Επίσης, οι τύραννοι είχαν να αντιμετωπίσουν πολλούς κινδύνους εφόσον κανένας δεν επιθυμούσε να κατέχει την εξουσία. Έτσι ο τύραννος είναι συνέχεια γεμάτος καχυποψία, έτσι ώστε να αντιμετωπίσει και να εξοντώσει τον οποιοδήποτε αντίπαλο του και να εξασφαλίσει τη θέση του. Ακόμη δεν είναι λίγες οι φορές που διοργανώνονται εξεγέρσεις και αντιδράσεις με σκοπό τη μεταβολή του τυραννικού πολιτεύματος από το λαό με αποτέλεσμα ο τύραννος να γίνεται όλο και περισσότερο καχύποπτος. Ο τύραννος βρίσκεται από την αρχή της εξουσίας του σε πολύ δύσκολη θέση γιατί είναι ένα πρόσωπο συνήθως μισητό από τους περισσότερους ανθρώπους. Έτσι οι βίαιες και σκληρές πράξεις του είναι φυσική συνέπεια της συμπεριφοράς που δεχόταν από τους ανθρώπους τους οποίους εξουσίαζε. Είναι πολύ πιθανόν να έπραττε με αυτόν τον τρόπο από αντίδραση για την αντιπάθεια που έδειχνε ο λαός στο πρόσωπο του. Τα άτομα αυτά που επιθυμούν να εξουσιάσουν μάζες και να ηγηθούν ενός συνόλου είναι συχνά άτομα φιλόδοξα και πολύ ανασφαλή. Συχνά επιζητούν ένα τρόπο έτσι ώστε να αναδειχθούν έστω και με τη βία ,να γίνουν το επίκεντρο της προσοχής και να αποφασίζουν για τους υπόλοιπους χωρίς να τους υπολογίζουν. Όταν αμφισβητούνται σε τόσο μεγάλο βαθμό όπως οι τύραννοι από το λαό προβαίνουν σε πράξεις που δείχνουν σκληρότητα και είναι τελείως αντιδημοκρατικές. Παρόλα αυτά υπήρξαν και περιπτώσεις που τύραννοι επιτέλεσαν μεγάλα και θαυμαστά έργα και η πολύ την οποία εξουσίαζαν γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη την εποχή εκείνη. 3. Αναζητήστε άλλες περιπτώσεις τυραννικών καθεστώτων στον αρχαιοελληνικό κόσμο (π.χ Πεισίστρατος ,Πολυκράτης κ.α). Συγκρίνετε την πολιτική που άσκησαν, καθώς και τις πράξεις τους με τις αντίστοιχες των Τριάκοντα. Σε ποια συμπεράσματα καταλήγετε ; Τυραννία Σε μερικές περιπτώσεις κάποιοι φιλόδοξοι άνθρωποι κατόρθωσαν να εκμεταλλευτούν τις φιλονικίες ανάμεσα στις διάφορες πολιτικές παρατάξεις και να πάρουν με τη βία την εξουσία. Οι άρχοντες αυτοί ονομάστηκαν τύραννοι. Οι τύραννοι διοικούσαν αυθαίρετα και έκαναν πολλές αδικίες, γι' αυτό ο λαός τους μίσησε και τους κατάργησε. Έτσι, η λέξη "τύραννος", που αρχικά σήμαινε άρχοντας, απόκτησε την κακή σημασία που έχει και σήμερα. Ο Πεισίστρατος υπήρξε κατά διαστήματα για συνολικά περίπου 20 χρόνια τύραννος των Αθηνών, στην περίοδο 561 έως 527 π.Χ. Προσπάθησε και κατάφερε να επιβάλει τυραννίδα τρεις φορές χρησιμοποιώντας άλλοτε συμμάχους από διάφορες πόλεις, άλλοτε από την ίδια την Αθήνα όπου υπήρχαν έντονες διαμάχες εξουσίας μεταξύ αντίπαλων ισχυρών οικογενειών, άλλοτε μισθοφορικό στρατό και άλλοτε τραγελαφικά τεχνάσματα. Τις πρώτες δύο φορές κατάφερε να επιβληθεί για μικρό χρονικό διάστημα, μετά το οποίο ανατράπηκε και εξορίστηκε. Την τρίτη φορά όμως έμεινε στην εξουσία μέχρι το θάνατό του. Αυτός επήλθε από φυσικά αίτια και σε μεγάλη ηλικία του Πεισιστράτου, το 527 π.Χ., οπότε τον διαδέχτηκαν οι Πεισιστρατίδες. Συνολικό έργο Στο διάστημα της διακυβέρνησής του σπάνια εφάρμοζε στυγνή τυραννία και φρόντιζε να κρατά πολιτικές ισορροπίες, μη καταλύοντας όλους τους θεσμούς. Εντούτοις με πολλούς τρόπους παρακώλυε την πραγματική λειτουργία της δημοκρατίας και ήλεγχε όλους τους μηχανισμούς της εξουσίας, παίρνοντας κατά καιρούς και ακραία, σαφώς τυραννικά μέτρα. Εξόρισε για παράδειγμα όλους τους σημαντικούς αντιπάλους του, που ήταν οι "παράλιοι", δηλαδή οι αριστοκράτες και οι μεγαλέμποροι υπό τον Αλκμεωνίδη Μεγακλή, και οι "πεδιακοί", δηλαδή οι επίσης αριστοκράτες, αλλά ολιγαρχικοί στις πεποιθήσεις γαιοκτήμονες υπό τον Λυκούργο γιο του Αριστολαΐδη. Πήρε συγγενείς όλων των αντιπάλων του ως ομήρους ώστε να μην τολμούν να του αντιταχθούν όσοι παρέμεναν στην Αθήνα - έστειλε τους ομήρους στη Νάξο όπου έγινε τύραννος ο προσωπικός φίλος του Λύγδαμις. Δήμευσε τις περιουσίες όσων εξόρισε και τις μοίρασε στους ακτήμονες ή στους μικροκτηματίες και γενικά πήρε στη συνέχεια οικονομικά μέτρα υπέρ των αγροτών, βοσκών, θητών και φτωχών που αποτελούσαν και το βασικό λαϊκό έρεισμά του. Στήριξε την πολιτική του στον "πόλεμο κατά των πλουσίων" αλλά πήρε και μέτρα που τον έκαναν αρεστό ακόμα και σε εκείνους, επειδή τόνωσαν το εμπόριο και τη βιοτεχνία. Αυτό το έκανε τόσο για να ευημερεί η πόλη, όσο και για να προσεταιρίζεται όσους αριστοκράτες και αστούς εμπόρους μέχρι πρόσφατα στήριζαν το κόμμα των "παραλίων" ή εκείνη την εποχή, των Αλκμεωνιδών. Απέφυγε τους πολέμους και στα ειρηνικά χρόνια της κυβέρνησής του η οικονομία της Αθήνας βελτιώθηκε σημαντικά, κατασκευάστηκαν πολλά έργα και δημιουργήθηκε σημαντική βιβλιοθήκη. Ο ίδιος είχε σημαντικά εισοδήματα από προσωπικές επιχειρήσεις που απέκτησε στο Παγγαίο όσο ήταν εξόριστος και έτσι δεν επιβάρυνε ιδιαίτερα τον κρατικό προϋπολογισμό με προσωπικές δαπάνες που θα τον αποξένωναν από το λαό. Συνέδεσε το όνομα του με σπουδαία εξωραϊστικά έργα (Εννεακρούνος πηγή, τελεστήριο της Ελευσίνας) καθώς και την προσπάθεια για δημιουργία βιβλιοθήκης Περίανδρος Ο Περίανδρος ο Κορίνθιος (668 – 584 π.Χ.) ήταν τύραννος της Κορίνθου που διαδέχθηκε τον πατέρα του Κύψελο που είχε ανατρέψει την δωρική αριστοκρατία. Ήταν περιώνυμος για την κακουργία αλλά και τη μεγαλοπραγμοσύνη και σοφία του. Υπήρξε στην αρχή πολύ ηπιότερος από τον πατέρα του αλλά αργότερα παρασύρθηκε σε αδικοπραγίες και ωμότητες. Ο Ηρόδοτος μας πληροφορεί ότι κάποτε ο Περίανδρος ζήτησε συμβουλή από τον τύραννο της Μιλήτου Θρασύβουλο πώς να στερεώσει καλλίτερα την Αρχή του και έλαβε με συμβολική πράξη την απάντηση ότι θα πρέπει να εξοντώσει κάθε ισχυρό αντίπαλο ή αντιδρώντα στο έργο του. Έκτοτε ο Περίανδρος δεν δίστασε ακόμη και να διαπράξει φόνους οικείων του. Έτσι φόνευσε με λακτίσματα τη γυναίκα του Λυσίδη την οποία και αποκαλούσε θωπευτικά «Μέλισσα». Μεταμεληθείς, με την ιδέα της εξιλέωσης, πρόσθεσε νέο αποτρόπαιο έγκλημα όταν κάλεσε σε επίσημη εορτή στην αυλή του τις επιφανέστερες γυναίκες της Κορίνθου τις ξεγύμνωσε και έκαψε τα ενδύματα και τα κοσμήματά τους επί της πυράς της εστίας. Τον εκ Λυσίδης γιο του Λυκάφρονα επειδή αντέδρασε στις συμπεριφορές του αυτές εξόρισε στην Κέρκυρα που τότε υπαγόταν στην Κόρινθο. Όταν αργότερα τον ανακάλεσε, ο Λυκάφρονας αρνήθηκε την πατρική και δημόσια θέση λέγοντας πως δεν μπορεί να συζεί με τον φονιά της μητέρας του. Τότε ο Περίανδρος δέχθηκε να παραιτηθεί υπέρ του γιου του και να αποσυρθεί στην Κέρκυρα. Όταν όμως πληροφορήθηκαν τούτο οι Κερκυραίοι φοβούμενοι μη τύχουν άλλης καταπίεσης φόνευσαν τον Λυκάφρονα. Ο Περίανδρος τότε για να τους τιμωρήσει συγκέντρωσε 300 παίδες των καλλιτέρων οικογενειών της Κέρκυρας και τους έστειλε στο Βασιλιά της Λυδίας Αλυάττη για να τους ευνουχίσει κατά το ασιατικό έθιμο. Το πλοίο όμως προσάραξε στη Σάμο και οι νέοι ελευθερώθηκαν. Ο Περίανδρος αν και αγαπούσε τις στρατιωτικές επιδείξεις φαίνεται πως δεν ενεπλάκη σε εξωτερικούς πολέμους. Τον μοναδικό που οργάνωσε ήταν κατά του πεθερού του Προκλέα, τυράννου της Επιδαύρου, με αιτία το θάνατο της κόρης του. Αυτές είναι περίπου οι μαρτυρίες των παλαιών που διασώθηκαν περί του Περίανδρου που ίσως να είναι ψευδείς ή υπερβολικές αν γίνει σύγκριση με άλλα γεγονότα από τα οποία διαπιστώνεται ότι επί εποχής του η Κόρινθος ανυψώθηκε σε δύναμη και ακμή και έφθασε να γίνει θαλασσοκράτειρα. Εκτός όμως αυτού ο Περίανδρος υπήρξε και κοινωνικός αναμορφωτής, νομοθέτησε κατά της ασωτίας, πολυτέλειας, εύρεση εργασίας σε φτωχούς και φορολογίας των πλουσίων. Προστάτευσε τα γράμματα και τις τέχνες και κατέστησε την αυλή του κέντρο πνευματικής και καλλιτεχνικής δημιουργίας. Για δε τη σπάνια θυμοσοφία του κατατάχθηκε μεταξύ των επτά σοφών του αρχαίου κόσμου. Προϊόντα της διανοητικής γονιμότητας και ανθηρότητάς του αποτελούν αφενός ένα μακρύ ποίημά του με τίτλο «Υποθήκες στον ανθρώπινο βίο» από το οποίο ελάχιστα αποσπάσματα διασώθηκαν και αφετέρου τα αποφθέγματά του που αποστάζουν ευγένεια αισθήματος, αλάθητο πείρα και πρακτική σοφία, στοιχεία που βεβαίως δεν συνάδουν με τις περί αυτού κακόβουλες ιστορίες (έστω και στην έκταση που του αποδίδονται). Πολυκράτης Ο Πολυκράτης ήταν τύραννος της Σάμου κατά το δεύτερο μισό του 6ου αιώνα π.Χ. Ανάληψη εξουσίας Δεν είναι γνωστό ποια χρονολογία ακριβώς πήρε την εξουσία. Εκμεταλλεύτηκε μια γιορτή της Ήρας όταν όλοι βρίσκονταν έξω από την πόλη και ανέτρεψε το καθεστώς μαζί με τους αδερφούς του, που από τον Ηρόδοτο αναφέρονται ως Παντάγνωτος και Συλοσών. Μοίρασαν το νησί σε τρία μέρη και ο καθένας διοικούσε από ένα, όμως ο Πολυκράτης σκότωσε τον Παντάγνωτο και εξόρισε τον Συλοσώντα. Ακολουθώντας τη συνηθισμένη τακτική των τυράννων ο Πολυκράτης προσπάθησε πρώτα απ' όλα να εδραιώσει την εξουσία του. Σκότωσε ή εξόρισε όσο μπορούσε περισσότερους νεωκόρους, δηλαδή μεγαλογαιοκτήμονες, οι οποίοι επιθυμούσαν να εγκαταστήσουν στη Σάμο ολιγαρχικό πολίτευμα. Ο Πολυκράτης έφτιαξε ένα στόλο από εκατό πλοία και χίλιους τοξότες και λεηλατούσε τα νησιά του Αιγαίου, όπως για παράδειγμα τη Ρήνεια της Δήλου, την οποία αφιέρωσε στο Δήλιο Απόλλωνα. Κατάφερε επίσης να νικήσει το συνασπισμένο στόλο της Μιλήτου και της Λέσβου. Θεαγένης Ο Θεαγένης ο Μεγαρεύς ήταν τύραννος των Μεγάρων με καταγωγή από τη Νίσαια, αρχαία Μεγαρική πόλη , χτισμένη στις ακτές του Σαρωνικού, κοντά στο σημερινό χωριό Πάχη. Κατέλαβε την εξουσία το 625 π.Χ. και διακρίθηκε ώς προστάτης των τεχνών και ιδρυτής δημόσιων έργων. Έφτιαξε με τη βοήθεια του Ευπάλινου, υδραγωγείο και δεξαμενή. Ηταν πεθερός του Κύλωνα, μετά την αποτυχία του οποίου, εξακολούθησε την εκστρατεία κατά των Αθηναίων και κυρίευσε τη Σαλαμίνα. Σκοτώθηκε το 580 π.Χ. σε σύγκρουση με την ολιγαρχική φατρία των Μεγάρων. Θρασύβουλος ο Μιλήσιος Ο Θρασύβουλος ήταν τύραννος της Μιλήτου κατά τον 7ο αιώνα π.Χ. Υπό την εξουσία του, η Μίλητος διεξήγαγε μακροχρόνιο πόλεμο κατά της Λυδίας. Ο πόλεμος τερματίστηκε χωρίς αποφασιστική νίκη κάποιας παράταξης, αποτέλεσμα το οποίο ο Ηρόδοτος αποδίδει στο γεγονός ότι ο Θρασύβουλος ξεγέλασε τον Αλυάττη Β' ώστε να υπογραφεί ειρήνη. Μετά τον πόλεμο Μίλητος και Λυδία σύναψαν συμμαχία. Ο Θρασύβουλος ήταν σύμμαχος με τον Περίανδρο, τύραννο της Κορίνθου. Στις «Ιστορίες» του, ο Ηρόδοτος αφηγείται ένα διάσημο ανέκδοτο, στο οποίο ο Περίανδρος έστειλε στο Θρασύβουλο έναν απεσταλμένο αναζητώντας συμβουλές για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να κυβερνήσει. Ο Θρασύβουλος, αντί να δώσει κάποια απάντηση, πήρε μαζί του τον απεσταλμένο και τον οδήγησε σε ένα χωράφι με καλαμπόκια. Εκεί, μπροστά στα απορημένα μάτια του άνδρα αυτού, άρχισε να κόβει τα ψηλότερα κοτσάνια με ένα ραβδί. Το μήνυμα, το οποίο ορθώς ερμήνευσε ο Περίανδρος, ήταν πως ο φρόνιμος ηγέτης φροντίζει να προλαμβάνει τους κινδύνους που απειλούν την εξουσία του, απομακρύνοντας νωρίς από τα πράγματα εκείνους που ήταν αρκετά δυνατοί να διεκδικήσουν την εξουσία του. Συμπέρασμα Γενικά οι τύραννοι της αρχαιότητας ήταν σκληροί όσον αφορά την εξουσία και τη διοίκηση των πόλεων. Τριάκοντα Τύραννοι Οι Τριάκοντα Τύραννοι συνιστούσαν μια ολιγαρχική κυβέρνηση τριάντα ατόμων, η οποία διαδέχτηκε την αθηναϊκή δημοκρατία μετά το τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου. Διήρκεσε 8 μήνες, το 404 π.Χ Τον τρόπο αυτό διακυβέρνησης επέβαλε στους Αθηναίους ο Σπαρτιάτης στρατηγός Λύσανδρος μετά την παράδοση της πόλης, την οποία διαπραγματεύτηκε ένας από τους μελλοντικούς τυράννους, ο Θηραμένης. Η Εκκλησία του Δήμου προέβαλε αντίσταση, ωστόσο με τη βοήθεια μιας σπαρτιατικής φρουράς που εγκαταστάθηκε στην πόλη οι Τριάκοντα, με τον Κριτία επικεφαλής, εγκαθίδρυσαν ένα καθεστώς τρόμου, το οποίο διατήρησε στο ακέραιο τα πολιτικά δικαιώματα μοναχά 3.000 ατόμων, μέλη της δικής τους παράταξης. Οι αντίπαλοί τους μπορούσαν να βρουν ξαφνικά το θάνατο χωρίς να προηγηθεί δίκη. Εκείνοι που αντιστάθηκαν στην εξέλιξη αυτή των πραγμάτων εξοντώθηκαν χωρίς οίκτο, ανάμεσά τους κι ο ίδιος ο Θηραμένης που εξαναγκάστηκε να πιει κώνειο. Τον Ιανουάριο του 403 π.Χ., μετά από επτά ή οκτώ μήνες στην εξουσία, οι Τριάκοντα εκδιώχθηκαν από το Θρασύβουλο προς μεγάλη ανακούφιση των κατοίκων. Τύραννος Είναι ο κυβερνήτης του πολιτεύματος της Τυραννίας. Το πολίτευμα αυτό ίσχυε στην Πόλη-κράτος τον 8ο αιώνα. Οι τύραννοι ανέβαιναν στην εξουσία με την βοήθεια των οπαδών τους χωρίς απαραίτητα αυτό να είναι σύμφωνο με τη βούληση της πλειοψηφίας. Παρ' όλα αυτά, οι τύραννοι επεδίωκαν και πετύχαιναν να κερδίσουν την εύνοια μέρους ή ολόκληρου του λαού πραγματοποιώντας έργα ή επιτεύγματα πολιτισμικής φύσεως, ὀπως ο Περίανδρος της Κορίνθου και ο Πεισίστρατος της Αθήνας. Τελικώς οι τύραννοι απέτυχαν να φέρουν την ευημερία των πολιτών και συνεπώς ακολούθησε η Δημοκρατία, αρχικά από την Αθήνα, ενώ άλλες πόλεις οδηγήθηκαν στην Ολιγαρχία. Τύραννοι εξακολουθούν να υφίστανται σήμερα, επιδιώκοντας το προσωπικό τους συμφέρον 4. Προβείτε σε μια σύγκριση του καθεστώτος των Τριάκοντα και της Αθηναϊκής δημοκρατίας της εποχής εκείνης. Υπήρχαν περιπτώσεις άσκησης βίας επί περιόδου δημοκρατίας; (π.χ των Αθηναίων απέναντι στους συμμάχους τους); Υπαγορεύονταν από τους ίδιους λόγους με εκείνους των Τριάκοντα; Σε ποια από τις δύο παραπάνω περιπτώσεις υπήρχε μεγαλύτερη ωμότητα και γιατί ; Αρχικά διαβάζοντας τα ιστορικά κείμενα του Ξενοφώντα διακρίνουμαι τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα Αθηνά και Σπάρτη. Ό Ξενοφών μας περιγράφει τους δύο αντιπάλους οι οποίοι με κάθε τους κίνηση προσπαθούν να αποκτήσουν το πάνω χέρι στην εμφύλια διαμάχη. Οι διαφορές είναι μεγάλες αλλά η σημαντικότερη από αυτές είναι τα πολιτεύματα δημοκρατία για την Αθήνα με ένα τόνο ηγεμονικό και ολιγαρχία για την Σπάρτη. Ή Αθήνα προσπαθεί να επέμβει στις διάφορες Ελληνικές πόλεις ερχόμενη αντίθετη στο ολιγαρχικό καθεστώς της Σπάρτης. Οι περιπτώσεις βίας την περίοδο της δημοκρατίας ήταν άφθονες αφού η Αθήνα παρόλο που χαρακτηριζόταν από δημοκρατικό καθεστώς προβαίνει σε αποτρόπαιες πράξεις απέναντι στους συμμάχους της και στους αντιπάλους της .Πρώτα η δημοκρατική Αθήνα είχε διαπράξει παραβιάσεις του πολεμικού δικαίου .Επιπλέον με ψηφοφορία που είχαν κάνει ότι εάν νικήσουν στη ναυμαχία στους Αιγός ποταμούς να κόψουν το δεξί χέρι όσων θα αιχμαλωτίζονταν και επίσης αφού κατέλαβαν μια Κορινθιακή και μια Ανδριώτικη τριήρεις πέταξαν το πλήρωμα των πλοίων στη θάλασσα. Μετά από αυτές τις απερίσκεπτες ενέργειες ακλούθησαν και άλλες ακόμη πιο βίαιες απέναντι στους ίδιους τους συμμάχους. Όμως και οι Τριάκοντα δεν υστερούσαν σε τίποτα αφού μόλις ο Λύσανδρος τους νίκησε στη ναυμαχία που έγινε οι Σπαρτιάτες αφού υποχρέωσαν την Αθήνα να αλλάξει πολίτευμα και αφού έφεραν τους τριάντα τυράννους καθώς πλήθαιναν οι αυθαιρεσίες του καθεστώτος και οι άδικες εκτελέσεις Αθηναίων πολιτών, πολλοί άρχισαν να ανησυχούν και να προσπαθούν να αντιδράσουν έτσι στην προσπάθεια τους να διαλύσουν μια πιθανή εξέγερση σκότωσαν πολλούς ή από προσωπικό μίσος ή για τα χρήματα τους. Έτσι αποφάσισαν να συλλάβουν ο κάθε ένας τους από έναν μέτοικο και αφού τον σκοτώσουν να δημεύσουν την περιουσία του. Ένας όμως από αυτούς αντιστάθηκε ο Θηραμένης τον οποίο όμως τον οδήγησαν σε θάνατο αφού προσπάθησε να φανερώσει το τυραννικό καθεστώς το οποίο επικρατούσε με τον ερχομό των Τριάκοντα στην Αθήνα . Αργότερα, όμως οι Αθηναίοι θέλοντας να δείξουν την δύναμη τους όπως γνωρίζουμε και από την ιστορία μέσω της συμμαχίας της Δήλου εκμεταλλεύονται τις αδυναμίες των συμμάχων και επιβάλλουν τεράστιους φόρους. Η ενέργεια αυτή ήταν απόλυτα εναρμονισμένη με τις επιδιώξεις και τα συμφέροντα της, που στόχο είχαν την ανάδειξη της σε μεγάλη δύναμη .Παράλληλα, οι Αθηναίοι έκαναν ένοπλες στις συμμαχικές τους πόλεις καθώς αυτές παρουσίαζαν διαθέσεις αποχώρησης από την συμμαχία που είχε καταλήξει σε Αθηναϊκή ηγεμονία. Επιπλέον οι Αθηναίοι δείχνουν την σκληρότητα και την δύναμη στους Κερκυραίους πρέσβεις τους οποίους μάλιστα και φυλακίζουν θέλοντας να περάσουν τις δικές τους απόψεις στην Κέρκυρα η οποία παρόλο που είναι μικρή δύναμη προσπαθεί με διπλωματικούς τρόπους να έχει φιλικές σχέσεις και με τους Αθηναίους και τους Κορινθίους, η διπλωματική αυτή στάση της Κέρκυρας δεν είναι εντελώς απαλλαγμένη από κάποια δολιότητα και ιδιοτέλεια δηλώνει όμως έτσι ακριβή υπολογισμό και πολιτικό ρεαλισμό ώστε να βγεί αλώβητη από τις συγκρούσεις των δύο μεγάλων παρατάξεων. Έτσι και οι Αθηναίοι που αρχικά απορρίπτουν το αίτημα των Κερκυραίων διότι δεν θέλουν να παραβιάσουν την συμφωνία με τους Σπαρτιάτες (τριακονταετείς σπονδές του 445 π.Χ) βγαίνουν απόλυτα κερδισμένοι. Κατανοώντας τα παραπάνω καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι λόγοι βιαιότητας και της δημοκρατικής Αθήνας και του καθεστώτος των Τριάκοντα είναι κατά ένα πολύ μικρό ποσοστό διαφορετικοί. Οι λόγοι της Αθηνάς είναι πολίτικοι και επεκτατικοί προσπαθώντας με αυτούς τους τρόπους να επεκταθούν εις βάρος των υπολοίπων Ελληνικών πόλεων και να δείξουν ταυτόχρονα την τεράστια δύναμη τους πραγματοποιώντας τα προσωπικά τους οφέλη .Από την άλλη οι Τριάκοντα με αυτήν την βίαιη στάση τους απέναντι στους Αθηναίους πολίτες εκπροσωπούν το σκληρό αυταρχικό καθεστώς της Σπάρτης, ενώ παράλληλα εκτελούν και τα δικά τους προσωπικά τους συμφέροντα .Το κοινό τους όμως χαρακτηριστικό είναι η βίαιη συμπεριφορά και το προσωπικό όφελος κάτι το οποίο είναι απόλυτα λογικό αφού και οι δύο υποδαύλιζαν τους ανταγωνισμούς και οδήγησαν τις δύο πόλεις σε ανοικτή ρήξη τον Πελοποννησιακό πόλεμο, ο οποίος διήρκησε περίπου 30 ολόκληρα χρόνια προκαλώντας υλικές ζημιές ­καταστροφές, ανθρώπινες απώλειες ,ανάμειξη των Περσών στα Ελληνικά ζητήματα και τεράστιες οικονομικές και κοινωνικές κρίσεις. Από τα προηγούμενα συμπεραίνουμε ότι οι Τριάκοντα τύραννοι έδειξαν πολύ περισσότερη σκληρότητα, βιαιότητα και ωμότητα σαν εξουσία. Αυτό συνέβη επειδή οι Τριάκοντα έπρεπε να αντιμετωπίσουν τις εξεγέρσεις των Αθηναίων πολιτών οι οποίοι προσπάθησαν να μεταβάλουν το πολίτικο καθεστώς και επιθυμούσαν να επανέλθει η δημοκρατία στην πόλη τους. ΔΙΚΤΥΟΓΡΑΦΙΑ • (www.harrytsopanos.blogspot.com) • (www.istorikathemata.com • (www.laventer.blogspot.com) • (www.wikipedia.gr) Εικόνα, πηγή: www.katohika.gr ΒΙΛΙΟΓΡΑΦΙΑ • ( ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, Α’ ΛΥΚΕΙΟΥ,ΣΕΛ 98,99,102,103) • (ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΟΓΡΑΦΟΙ, Α’ΛΥΚΕΙΟΥ, ΣΕΛ 85)