ΟΜΑΔΑ Ε΄: Η ΑΥΤΟΑΝΑΦΟΡΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ

1. Στο πρώτο ποίημα του Γιώργου Σαραντάρη ‘‘Δεν είμαστε ποιητές σημαίνει...’’ , ο ποιητής χρησιμοποιεί απλή δημοτική γλώσσα, καθημερινή και χωρίς ιδιωματισμούς. Σε αντίθεση το ποίημα της Βικτωρίας Θεοδώρου Εγκώμιο ειναι σε δημοτική γλώσσα όπως το παραπάνω ποίημα με κάποιους ιδιωματισμούς. Επίσης, στο ποίημα χρησιμοποιείται πεζολογικός τόνος, που είναι χαρακτηριστικό της μοντέρνας ποίησης, απλή δημοτική καθως και η αφήγηση γίνεται σε β’ πρόσωπο, συνεπώς ο αφηγητής είναι εσωτερικός και βιώνει τα λεγόμενά του. 2. Ποίηση είναι τρόπος έκφρασης, είναι τρόπος σκέψης. Ποίηση είναι η μόνη αληθινή αγάπη που μπορείς να στηριχτείς σε αυτήν ξέροντας πως δεν θα σε προδώσει. Ποίηση άσε με να χαθώ στις λέξεις σου πνίγοντας τη θλίψη μου. 3. Η άποψη του Σαραντάρη για το ρόλο του ποιητή είναι να αφυπνίσει τον κόσμο. Αντίθετα η Βικτωρία Θεοδώρου στις δυο τελευταίες στροφές παρουσιάζει την άποψη της για τον ρόλο του ποιητή. Η άποψη αυτή συμβαδίζει με το ποίημα του William Shakespeare που υποστηρίζει οτι η τέχνη δημιουργεί υστεροφημία, είναι αιώνια, άφθαρτη. Συνεπώς και τα τρία ποιήματα είναι αυτο-αναφορικά.